GÖNÜL

Bunca yıl herkesten kaçtın
en sonunda buldum sandın
ansızın içini açtın
yapma dedim yaptın gönül

gözleri senden uzaktı
fark edilmez bir tuzaktı
sana böylesi yasaktı
yapma dedim yaptın gönül

o bir yolcu sen bir hancı
gördüğün en son yabancı
içinde ki serin sancı 
kalmaz dedim kaldı gönül

sen istedin ben dinledim
senden ayrı olmaz dedim
en sonunda bende sevdim
şimdi beni kurtar gönül

gözlerin bakar da görmez
ellerin tutar da bilmez
gece gündüz fark edilmez
demedim mi sana gönül

sabahın tam üçündesin
dertlerin en gücündesin
hala onun peşindesin
gitme dedim gittin gönül

böylesi sevdiğin için
bir kördüğüm oldu için
ağlıyorsun için için
demedim mi sana gönül

sen istedin ben dinledim
senden ayrı olmaz dedim
en sonunda bende sevdim
şimdi beni kurtar gönül